آب معدني از مخازن زيرزميني تامين مي شود. برخلاف آب آشاميدني معمولي، آب معدني تحت پردازش شيميايي قرار نمي گيرد. همانطور كه از نام آن پيداست، آب معدني حاوي مقادير زيادي مواد معدني به ويژه منيزيم، كلسيم و سديم است. اما آيا آب معدني بهتر از آب معمولي است و چه فوايدي دارد؟ آيا خريد آب بطري شده بهتر از آب لوله كشي است؟

اين مقاله برخي از فوايد سلامتي احتمالي مرتبط با نوشيدن آب معدني را مورد بحث قرار مي دهد.

خريد آب معدني در مقابل خريد آب آشاميدني

مردم اغلب آب معدني را به دليل فوايد احتمالي آن براي سلامتي انتخاب مي كنند.

همه موجودات زنده براي زنده ماندن به آب نياز دارند. آب نه تنها از عملكردهاي فيزيكي ضروري پشتيباني مي كند، بلكه مواد مغذي حياتي را نيز فراهم مي كند كه بدن به تنهايي توليد نمي كند.

در حالي كه اكثر مردم ايالات متحده به آب آشاميدني تميز دسترسي دارند، بسياري از مردم آب معدني بطري شده را به دليل خلوص درك شده و مزاياي بالقوه سلامتي آن انتخاب مي كنند.

آب معدني چگونه با آب معمولي مقايسه مي شود؟ بر اساس شواهد موجود، تفاوت ها چندان قابل توجه نيست.

هر دو نوع حاوي مواد معدني هستند و تحت نوعي پردازش قرار مي گيرند. با اين حال، طبق تعريف، آب معدني بايد حاوي مقدار معيني مواد معدني باشد و فرآيند بطري سازي در منبع انجام مي شود.

در زير به تفاوت بين آب لوله كشي و آب معدني مي پردازيم.

آب لوله كشي

آب شيرهاي خانگي از منابع سطحي يا زيرزميني تامين مي شود.

در ايالات متحده، آب لوله كشي بايد مطابق با استانداردهاي قانون آب آشاميدني ايمن باشد كه توسط آژانس حفاظت از محيط زيست (EPA) تعيين شده است. اين مقررات تعداد آلاينده هاي موجود در آب عرضه شده به خانه ها را محدود مي كند.

تامين كنندگان آب عمومي، آب را از منبع خود به تصفيه خانه ها منتقل مي كنند، جايي كه تحت ضدعفوني شيميايي قرار مي گيرد. آب تميز در نهايت از طريق سيستم لوله هاي زيرزميني به خانوارها تحويل مي شود.

آب لوله كشي حاوي مواد معدني اضافه شده از جمله كلسيم، منيزيم و پتاسيم است. آب لوله كشي سخت داراي مواد معدني بالاتري است كه برخي آن را مفيدتر مي دانند. با اين حال، مواد معدني در آب سخت رسوباتي تشكيل مي دهند كه مي توانند لوله ها را خورده يا جريان را محدود كنند.

همچنين عليرغم تلاش تامين كنندگان عمومي آب، آلاينده هاي ناشي از زنگ زدگي يا نشت لوله ها مي تواند آب آشاميدني را آلوده كند.

آب معدني آب معدني از مخازن زيرزميني طبيعي و چشمه‌هاي معدني به دست مي‌آيد و محتواي معدني بيشتري نسبت به آب لوله‌كشي به آن مي‌دهد.

طبق گفته سازمان غذا و داروي آمريكا (FDA)، آب معدني بايد حداقل 250 قسمت در ميليون كل مواد جامد محلول داشته باشد. FDA اين توليدكنندگان را از افزودن مواد معدني به محصولات خود منع مي كند.

مواد معدني كه اغلب در آب معدني وجود دارند عبارتند از:

كلسيم

منيزيم

پتاسيم

سديم

بي كربنات

اهن

فلز روي

برخلاف آب لوله كشي، آب معدني در منبع بطري مي شود. برخي از مردم آب معدني را به دليل خلوص درك شده و عدم استفاده از روش هاي ضد عفوني شيميايي ترجيح مي دهند.

با اين حال، آب معدني ممكن است تحت برخي فرآوري قرار گيرد. اين مي تواند شامل افزودن يا حذف گاز دي اكسيد كربن (CO2) يا حذف مواد سمي مانند آرسنيك باشد.

CO2 از اكسيداسيون جلوگيري مي كند و رشد باكتري ها را در آب معدني محدود مي كند. آب گازدار طبيعي CO2 خود را از منبع دريافت مي كند. توليدكنندگان همچنين مي توانند پس از استخراج، آب خود را با CO2 تزريق كنند.

مضرات آب معدني

آب معدني به طور كلي براي نوشيدن بي خطر است. تحقيقات بسيار كمي به هر گونه تأثيرات منفي فوري سلامتي مرتبط با نوشيدن آب معدني ساده اشاره مي كند.

آب معدني گازدار حاوي اسيد كربنيك است كه مي تواند باعث سكسكه يا نفخ شود.

با اين حال، آب معدني و ساير آب هاي بطري ممكن است حاوي آلاينده هاي خاصي باشند. طبق تعريف، آب معدني بايد داراي حداقل مقدار ميكروب باشد.

علاوه بر اين، آب معدني نمي‌تواند مانند آب لوله‌كشي فرآيند ضدعفوني‌سازي را انجام دهد، زيرا در منبع بطري مي‌شود، بنابراين طيف ميكروب‌ها مي‌تواند متفاوت باشد.

سميت پلاستيك

بسياري از ظروف پلاستيكي حاوي بيسفنول A يا BPA هستند. اين ماده شيميايي مي تواند در عملكرد طبيعي هورموني اختلال ايجاد كند.

ميكروپلاستيك ها، ذرات ريز پلاستيك، نگراني بالقوه ديگري هستند. دانشمندان ميكروپلاستيك ها را در غذاها و نوشيدني ها و همچنين محصولات غذاهاي دريايي، آبجو و نمك خوراكي شناسايي كرده اند.

در سال 2018، محققان يك بررسي سيستماتيك از داده هاي فعلي در مورد سميت پلاستيك منتشر كردند. در حالي كه آنها اذعان دارند كه تحقيقات بيشتري مورد نياز است، نويسندگان گزارش مي‌دهند كه ميكروپلاستيك‌هاي موجود در آب معدني بطري‌شده به نظر خطري براي ايمني ندارند.